BACHATA
Bachata pochodzi z Dominikany i jest jednym z najbardziej popularnych stylów tańca na świecie!
Może być spokojna, romantyczna, ale też energiczna i radosna. Kroki podstawowe są proste, rytm wyraźny, a emocji co niemiara.
Bachata została stworzona do tego, by tworzyć przygodę z drugim człowiekiem.
A co najlepsze, we Wrocławiu regularnie odbywają się imprezy, gdzie można ćwiczyć zdobyte umiejętności.
Bachata jest w modzie!
Na początku nie była wysoko ceniona przez społeczeństwo, jednak z biegiem czasu rozwinęła się do miejsca, w którym zajmuje dziś ważną pozycję w świecie tańca. Bachata stopniowo rozprzestrzenia się na wiele krajów, zarażając wszystkich swoimi rytmami, tanecznymi krokami i nutką romantyzmu.
Pochodzenie Bachaty
Bachata powstała w połowie XX wieku na Dominikanie i na Karaibach. Jej korzenie sięgają niektórych afrykańskich rytmów, Son Cuban i Bolero. Początkowo ten styl muzyki był doceniany i słuchany przez średnią klasę społeczeństwa, a odrzucony przez klasę wyższą.
Etymologicznie słowo Bachata na Dominikanie odnosi się do imprezy lub imprezy, podczas której ludzie grają i słuchają muzyki popularnej.
Gdzie odbywają się te imprezy taneczne? Nieważne! Może być róg ulicy, podwórko, park itp.
Około 1950 roku rozwinął się rytm tworzący dzisiejszą Bachatę, a różne oryginalne instrumenty zostały zastąpione innymi, takimi jak tzw. „guira” i niektóre gitary. Dlatego w niektórych obszarach rytmy te były znane jako „bolero gitarowe”.
W ciągu następnych kilku lat Bachata rozprzestrzeniła się na wiele małych miasteczek w Santo Domingo, zawsze kojarzone z najskromniejszymi ludźmi i społecznościami znajdującymi się w najbardziej niekorzystnej sytuacji.
Jednak dopiero w latach 80. XX wieku Bachata dokonała wielkiego skoku w radiu i innych mediach, docierając do ludzi ze wszystkich środowisk. Piosenka Luisa Segury „Pena” była jednym z największych hitów tamtych czasów.
Pierwszy autor Bachaty
José Manuel Calderón był jednym z pierwszych interpretatorów Bachaty i skomponował ważne utwory, które przeszły do historii najodpowiedniejszej muzyki tanecznej, takie jak „Borracho de amor”, „Luna”, „Serpiente Humana” itp.
Inne ważne postacie, takie jak Leonardo Paniagua, Rafael Encarnacion, Bernardo Ortiz, Inocencio Cruz i inni również dołączą do Calderona.
Pierwsze piosenki Juana Luisa Guerry pojawiły się na przełomie lat 80. i 90. XX wieku. Jego dzieło „Bachata Rosa” szybko stało się jednym z najlepiej sprzedających się dzieł na Dominikanie i szybko rozprzestrzeniło się na inne kraje, takie jak Meksyk, Kolumbia, Stany Zjednoczone, Hiszpania, Ekwador, Holandia itp.
Romeo Santos
Anthony Santos “Romeo” zaczynał jako wokalista zespoły Aventura. W 2011 roku zdecydował się pójść własną drogą.
Jego dwie prace z 2011 i 2014 roku stały się popularne na całym świecie pod nazwą „Formuła”. Niektóre z tych piosenek, takie jak „Mi santa”, „Propuesta indecente”, „Cancioncitas de amor”, „No tiene la culpa” itp., stały się międzynarodowymi hitami, w pewnym sensie niezbędnikamidobrego kursu bachaty.
Jaka jest teraźniejszość i przyszłość bachaty?
Chociaż branża muzyczna przeżywa obecnie trudne czasy, wytwórnie płytowe coraz częściej zdają sobie sprawę, że bachata ma potencjał, aby przyciągnąć uwagę coraz bardziej wyrafinowanej publiczności tego gatunku. Dowodem na to jest kontrakt Romeo Santosa z Sony Music.
Ale nie tylko była piosenkarka Aventura pojawia się w salach tanecznych na całym świecie. Utwory takie jak „Sobran las palabras” i „Solo tú y nadie más” wydane przez Zacaríasa Ferreirę również zajmowały pierwsze miejsca na listach przebojów.
Bachata Dominikańska. Jak sama nazwa wskazuje, jest to kolebkowy styl. Nazywana jest również „Oryginalną Bachatą”. Kanały są zwykle swobodne, umieszczone obok siebie i nieobrotowe, w pozycji otwartej lub zamkniętej.
Bachata Tradycyjna . Pochodzi ze Stanów Zjednoczonych i Europy. Jest to najczęściej tańczony styl na świecie. Muzyka jest akcentowana na 4 i 8 za pomocą twistów, przyspieszeń i zwolnień
Bachata Urban. Łączy w sobie typowe ruchy Bachaty z ruchami tańca ulicznego, hip – hopu i nie tylko. Tańczą we wszystkich kierunkach, nie tylko na boki.
Bachatango. Kolejna odmiana współczesnej Bachaty, która łączy w sobie tango i jego zmysłowość. Kopnięcia, upadki, efektowne zwroty i dobrze wyćwiczone pauzy gwarantują romantyczny i harmonijny taniec.
Piękną rzeczą w tym tańcu jest to, że każdy może rozwijać swój własny styl. Jest duże prawdopodobieństwo, że dla wielu Bachata to po prostu Bachata, ale prawda jest taka, że jej różnorodność jest ogromna!
Dlatego każdy znajdzie w niej coś dla siebie.
SALSA
Salsa jest niezwykle energetycznym tańcem, który cieszy się ogromną popularnością na całym świecie.
Styl ten ukształtował się na Kubie. Gorące rytmy i proste kroki sprawiają, że jest to taniec dla każdego!
Na zajęciach nauczysz się przede wszystkim, jak bawić się i czerpać jak największą radość z tańca z drugą osobą.
Po miesiącu nauki swobodnie zatańczysz na każdej salsotece.
Salsa, popularny taniec latynoski praktykowany na całym świecie, powstała na Kubie na przełomie XIX i XX wieku. Bogata historia muzyczna Kuby pozwoliła na rozwój i ewolucję różnych tańców latynoskich, co ostatecznie doprowadziło do powstania nowoczesnego tańca i muzyki salsy w latach dwudziestych XX wieku.
Salsa zawiera elementy kubańskich form tanecznych, takich jak Son, Son Montuno, Mamba i Cha Cha Cha, a także wpływy tańców portorykańskich, takich jak Bomba i Plena. Po zdobyciu popularności na Kubie i Portoryko salsa szybko rozprzestrzeniła się w Ameryce Łacińskiej i Stanach Zjednoczonych, stając się jednym z najbardziej lubianych tańców latynoskich.
Dokładne pochodzenie terminu „Salsa” pozostaje niepewne. Chociaż hiszpańskie słowo było już wcześniej używane w odniesieniu do tańca latynoskiego, jego współczesne użycie zostało spopularyzowane dzięki działaniom marketingowym prowadzonym przez wytwórnie płytowe i promotorów, których celem było przedstawienie tego tańca szerszej publiczności. Pierwotnie „salsa” po hiszpańsku oznaczała po prostu „przyprawę”.
Termin „salsa!” był używany w energicznych występach muzyki latynoskiej od połowy XIX wieku, służąc jako krzyk, który muzycy wykrzykiwali, aby zainspirować bardziej dynamiczny i akrobatyczny taniec, a także zmiany w stylu freestyle, aby „uatrakcyjnić” występ. Ponadto niektórzy historycy muzyki i tańca uważają, że „salsa” może również nawiązywać do początków tańca, symbolizując mieszankę różnych stylów tanecznych. W tym sensie „salsa” jest porównywalna z koncepcją sosu, reprezentującego mieszankę składników tworzących ten żywy taniec.
Termin salsa zyskał popularność na początku XX wieku, kiedy na Kubie pojawiły się pierwsze nagrania tego stylu muzycznego. Gdy taniec i muzyka salsy dotarły do Stanów Zjednoczonych, szczególnie do Miami i Nowego Jorku, gdzie mieszkała znaczna populacja imigrantów z Ameryki Łacińskiej, wytwórnie płytowe i stacje radiowe zaczęły ją szerzej promować. W latach sześćdziesiątych salsa ugruntowała swoją pozycję jako niesamowity styl tańca i muzyki latynoamerykańskiej. Chociaż uważa się, że współczesna salsa powstała na Kubie na przełomie XIX i XX wieku, jej korzeni można doszukiwać się jeszcze dalej w bogatej historii muzycznej kraju. Powstanie Salsy powstało w wyniku połączenia różnych elementów muzycznych przywiezionych przez imigrantów z Europy i afrykańskich niewolników, którzy zostali przymusowo sprowadzeni do Ameryki Środkowej w epoce handlu niewolnikami. U podstaw salsy znalazły się utwory Són of Cuba, muzyka trubadurów z Hiszpanii (taka jak Flamenco), rumbas afrykańskich niewolników, Danzón imigrantów z Francji i Haiti oraz różnorodne popularne instrumenty kubańskie.
Podczas gdy salsa zaczęła fascynować Kubańczyków pod koniec XIX wieku, inne regiony Ameryki Środkowej zapoznały się z nią na początku XX wieku. Pod wpływem turystów i muzyków salsa rozprzestrzeniła się na wiele innych krajów Ameryki Południowej i Środkowej, ewoluując, rozwijając się i stając się znaczącym dziedzictwem kulturowym całego regionu Ameryki Łacińskiej.
Na początku XX wieku Kuba i sąsiadujące z nią Portoryko były znane jako tętniące życiem ośrodki tańca i muzyki latynoskiej, gdzie artyści płynnie łączyli różne style, tworząc nowe i ekscytujące formy sztuki. Lokalne radiowe studio nagrań „Fania” zdecydowało się wprowadzić taniec zwany Salsą, który szybko zyskał popularność na całej Kubie. Wkrótce salsa przekroczyła granice Kuby i zaczęła rozprzestrzeniać się na Karaibach, w Ameryce Północnej, a ostatecznie na całym świecie. Kiedy na początku XX wieku salsa trafiła do Stanów Zjednoczonych, jej popularność gwałtownie wzrosła. Amerykanie po raz pierwszy zetknęli się z salsą podczas wojny kubańskiej w 1898 r., kiedy amerykańscy żołnierze odkryli wczesną wersję tego kubańskiego tańca i cieszyli się nią. W latach powojennych salsa fascynowała wielu amerykańskich muzyków jazzowych, którzy włączali do swoich występów style latynoskie.
Pod koniec pierwszej dekady XX wieku kubańscy muzycy i promotorzy rozpoczęli tworzenie i dystrybucję pierwszych nagrań radiowych piosenek salsowych, które szybko trafiły na kontynent amerykański. Amerykańskie wytwórnie płytowe i promotorzy radiowi, urzeczeni tym nowym i ekscytującym stylem muzyki latynoskiej, ukuli termin „salsa”, aby promować każdą żywiołową muzykę latynoską importowaną do USA.
W latach dwudziestych XX wieku pojawił się wybuch tętniącej życiem muzyki latynoskiej, która rozprzestrzeniła się w Ameryce Środkowej i Południowej. Doprowadziło to do powstania i powszechnej popularności nowoczesnych form tanga, mambo, flamenco i różnych innych stylów muzycznych i tanecznych. W tym czasie kluby nocne w tętniącej życiem Hawanie jeszcze bardziej skupiły się na żywych rytmach salsy, oferując różnorodną gamę nowych dźwięków sąsiednim Stanom Zjednoczonym, które znajdowały się w środku prohibicji. Wraz ze wzrostem liczby amerykańskich turystów odwiedzających Kubę, salsa szybko wróciła do Stanów Zjednoczonych i innych krajów półkuli zachodniej. Pod koniec lat dwudziestych salsa i różne style muzyki latynoskiej stały się bardzo popularne w amerykańskich stacjach radiowych. Lata 70. XX wieku to szczyt popularności salsy w Stanach Zjednoczonych. Dzięki przybyciu na kontynent pracowników z Dominikany i Puerto Rico, salsa stała się jednym z najbardziej ukochanych tańców w głównych ośrodkach muzycznych w całym kraju. Zyskał szerokie uznanie nie tylko w USA, ale także na całym świecie dzięki wkładowi znanych muzyków, takich jak Johnny Pacheco, Fania All-Stars, Willie Colon i Reuben Blades.
Sala balowa Palladium, zlokalizowana na rogu 53rd Street i Broadwayu w Nowym Jorku, odegrała znaczącą rolę we wczesnej popularności salsy w Stanach Zjednoczonych. Ta znajdująca się na drugim piętrze sala taneczna stała się tętniącym życiem ośrodkiem muzyki latynoskiej i imigrantów, którzy przywieźli i spopularyzowali różne tańce ze swoich ojczyzn. W 1948 roku promotor tańca Federico Pagani przekształcił salę balową Palladium w tętniące życiem miejsce tańca latynoamerykańskiego. Regularnie gościły na nim występy znanych zespołów, takich jak zespół Arsenio Rodrígueza, Machito i jego afro-kubański zespół oraz legendarny Tito Puente, jeden z największych artystów salsy wszechczasów. Sala Balowa Palladium nie tylko zaprezentowała lokalne talenty, ale także gościła muzyków i tancerzy z krajów latynoskich, co uczyniło ją tyglem tańca i muzyki latynoskiej.
Federico Pagani i Palladium Ballroom są powszechnie uznawane przez historyków muzyki i tańca za siły napędowe popularyzacji sztuk tańca latynoamerykańskiego w Stanach Zjednoczonych. Ich wpływ utorował drogę do powstania licznych tańców latynoskich i klubów nocnych na Bronksie i Manhattanie. Niestety sala balowa Palladium została zamknięta w 1966 roku, ale jej dziedzictwo jest nadal żywe w bogatej historii salsy w Ameryce.
Po tym jak salsa zyskała popularność na Kubie, w kolejnych dziesięcioleciach pojawiły się różne style tego tańca. Te wyjątkowe formy szybko zyskały sławę w swoich regionach, doskonale uzupełniając lokalne preferencje muzyczne i zdobywając uznanie na całym świecie. Jednym z najczęściej tańczonych stylów salsy na całym świecie, szczególnie wśród początkujących i amatorów, jest kolumbijski styl „Cali”.
Styl New York – chociaż salsa wywodzi się z Kuby, naprawdę zyskała sławę, kiedy dotarła do Nowego Jorku. Lokalni muzycy i liczni imigranci z Ameryki Łacińskiej, szczególnie ci z Portoryko, zaczęli dostosowywać go do lokalnych gustów. Styl ten zawiera elementy popularnych amerykańskich gatunków, takich jak jazz i R&B, a także innych ukochanych tańców latynoamerykańskich, takich jak Mambo. Tańczony jest na “2” ,czyli drugi takt jest akcentem.
Charakteryzuje się elegancją, kontrolą, płynnością i wysoką techniką.
Tańczona jest po linii i angażuje skomplikowane ruchy nóg.
Los Angeles („LA”) – pomimo stosunkowo niedawnego rozwoju w latach 1900 i na początku 2000, styl salsy w Los Angeles zyskał sławę dzięki swoim elementom akrobatycznym i teatralnym. Na ten styl salsy miały wpływ różne tańce latynoamerykańskie, takie jak tango argentyńskie, swing, taniec latynoski i taniec towarzyski latynoamerykański, a także bardziej współczesne tańce, takie jak hip-hop i jazz.
Tańczona jest na “1”, co oznacza, że pierwszy takt jest akcentowany najmocniej.
Cubana – wywodzi się z afro-kubańskiego stylu ruchu, który polega na utrzymywaniu pewnej odległości od partnera i częstym poruszaniu biodrami. Podobnie jak w stylu kolumbijskim, ruch jest raczej okrągły niż liniowy. Praca nóg jest bardzo łatwa, ale praca ramion wymaga pewnych umiejętności. Technicznie rzecz biorąc, takty 4 i 8 są dotykane przez tancerzy.
Casino – chociaż tańczono go wcześniej, kubański styl „kasynowy” zyskał popularność poza Kubą i różnił się od innych stylów salsy w latach 70. Jego nazwa wywodzi się od kubańskich „sal tanecznych”, a dziś styl ten jest praktykowany w obu Amerykach, Europie, a nawet na Bliskim Wschodzie.
Miami Casino – kubańscy imigranci, którzy osiedlili się na Florydzie, przywieźli ze sobą różne tańce latynoamerykańskie, w tym salsę, która stała się jedną z najpopularniejszych. Casino w stylu Miami zawierało unikalne ruchy ukośne do tyłu, co odróżniało je od innych stylów salsy i czyniło z niego inne doświadczenie taneczne.
Columbian / Cali – ten rodzaj tańczony jest zdecydowanie bliżej siebie (nieraz stykają się całe ciała). Jest tańczona do innego rodzaju muzyki, tzw. “Cumbia”, charakteryzującej się dłuższymi przerwami między pierwszymi trzema i ostatnimi trzema taktami.
Rueda de Casino – ten kubański styl powstał w Hawanie w latach pięćdziesiątych XX wieku. Tańczony jest grupowo po okręgu. Jeden tancerz w kręgu wywołuje ruchy do wykonania całej grupy, w tym wymianę partnerów podczas piosenki.
Balllroom* – spopularyzowana na przełomie XX i XXI wieku. Salsa balowa jest często wykonywana przez partnerów, którzy przygotowali układy taneczne i wiedzą z góry, jaki utwór będzie odtwarzany. Ten rodzaj tańca jest powszechnie praktykowany przez profesjonalistów lub pary taneczne, które chcą zaprezentować swoje umiejętności salsy.